هنگامی که بیشتر ما کلمه شکلات سکه ای شیری کارات را می شنویم، یک میله، یک جعبه بنبون یا یک خرگوش را به تصویر می کشیم. فعل‌ای که به ذهن می‌رسد احتمالاً «خوردن» است، نه «نوشیدن» و مناسب‌ترین صفت به نظر می‌رسد «شیرین» باشد.
اما در حدود 90 درصد از تاریخ طولانی شکلات، این شکلات کاملاً یک نوشیدنی بود و شکر هیچ ربطی به آن نداشت.
الکساندرا لیف، که خود را “آموزش دهنده شکلات” می داند و کسب و کاری به نام تورهای شکلاتی شهر نیویورک را اداره می کند، می گوید: “من اغلب شکلات را شناخته شده ترین غذایی می نامم که هیچ کس درباره آن چیزی نمی داند.”
این اصطلاح ممکن است کمی گیج کننده باشد، اما اکثر کارشناسان این روزها از اصطلاح “کاکائو” برای اشاره به گیاه یا دانه های آن قبل از پردازش استفاده می کنند، در حالی که اصطلاح “شکلات” به هر چیزی که از دانه ها ساخته می شود اشاره دارد.
“کاکائو” به طور کلی به شکلات به شکل پودر اشاره دارد، اگرچه می تواند شکل بریتانیایی “کاکائو” نیز باشد.
ریشه‌شناسان منشأ کلمه “شکلات” را به کلمه “xocoatl” آزتک‌ها می‌دانند که به نوشیدنی تلخی که از دانه‌های کاکائو دم می‌شود اشاره دارد. نام لاتین درخت کاکائو Theobroma cacao به معنی غذای خدایان است.
بسیاری از مورخان مدرن تخمین زده اند که شکلات حدود 2000 سال است که وجود داشته است، اما تحقیقات اخیر نشان می دهد که ممکن است حتی قدیمی تر باشد.
در کتاب «تاریخ واقعی شکلات»، نویسندگان سوفی و مایکل کو موردی را مطرح می‌کنند که نخستین شواهد زبان‌شناختی مصرف شکلات به سه یا حتی چهار هزار سال پیش، به فرهنگ‌های پیشاکلمبیایی میان‌آمریکا مانند اولمک بازمی‌گردد.
نوامبر گذشته، مردم شناسان دانشگاه پنسیلوانیا از کشف بقایای کاکائو در سفال های حفاری شده در هندوراس خبر دادند که قدمت آن به 1400 سال قبل از میلاد می رسد.
به نظر می رسد که پالپ شیرین میوه کاکائو، که دانه ها را احاطه کرده است، به یک نوشیدنی الکلی آن زمان تخمیر شده است.
