الیاف پلی استر خام با رسانایی حرارتی ضعیف و مقاومت حرارتی کم مشخص می شود، با وجود این، پلی استر به طور قابل توجهی تحت تأثیر دمای تا 180 درجه سانتیگراد قرار نمی گیرد.
به جز در مورد قرار گرفتن در معرض طولانی مدت، زیرا نقطه ذوب پلی استر 250 درجه سانتیگراد است و گرما باعث تحریک پلیمر می شود و باعث از بین رفتن پیوند بین مولکول های آن می شود.
مشخصات فیزیکی:
سیستم پلیمری بسیار کریستالی به منسوجات پلی استر توانایی مقاومت در برابر چین و چروک را می دهد، زیرا بلورینگی بالا از خم شدن الیاف پلی استر جلوگیری می کند که منجر به مقاومت در برابر چین و چروک می شود.
ماهیت الاستیک الیاف پلی استر غیراشباع به دلیل وجود نیروهای واندروالسی که سیستم پلیمری پلی استر را به هم متصل می کند، منجر به تغییر شکل در هنگام اعمال فرآیندهای کشش و انقباض مکرر می شود.
و عدم توانایی آن در تحمل انبساط مکرر که منجر به لغزش در ساختار پلیمری می شود.
پیوندهای هیدروژنی نیز قادر به جلوگیری از این لغزش ها نیستند، زیرا در طبیعت پیوندهای ضعیفی هستند.
طبیعت آبگریز:
ماهیت غیر قطبی و درجه بالایی از کریستالی بودن پلیمر پلی استر در برابر ورود مولکول های آب به سیستم پلیمر مقاومت می کند که باعث می شود نخ های پلی استر و مواد نساجی ساخته شده از آنها آبگریز شوند.
همچنین حل نشدن مواد چرب با آب و آبگریز بودن الیاف پلی استر، حذف لکه های چرب از منسوجات پلی استر کثیف را بسیار دشوار می کند و حذف آنها مستلزم استفاده از حلال آلی است.
الیاف پلی استر به دو روش تهیه می شوند:
مونومر ابتدا با واکنش اتان-1،2-دیول با اسید ترفتالیک تهیه می شود.
یا با ترکیب دی متیل استر، در حضور یک کاتالیزور، برای تولید مونومرها و الیگومرهای با وزن مولکولی کم (الیگومرهای 5 مونومر یا بیشتر).
استفاده از اسید منجر به یک واکنش استری شدن مستقیم می شود، در حالی که واکنش دی متیل استر شامل تبادل گروه استر و یک واکنش استری غیر مستقیم است.
