کلمه “باربیکیو” را می توان به عنوان یک فعل استفاده کرد که به تکنیک پخت و پز اشاره دارد. آن هم صفت است، مانند عبارت «دنده کباب شده». و اسم است زمانی که اشاره به مجلسی باشد که در آن کباب پز استیل درب دار می گذرانند مانند جمله «ما به کباب پز می رویم». باربیکیو در فرهنگ آشپزی آمریکا به دو دلیل مهم است.
اول، در خارج از منزل انجام می شود، پخت و پز اغلب یک رویداد عمومی است، اگر نه یک رویداد جمعی، و از نزدیک با گردهمایی های خانوادگی و تعطیلاتی مانند روز استقلال و روز کارگر مرتبط است.
دوم، کباب با مناطق خاصی از کشور ارتباط نزدیک دارد. هویت فرهنگی آن مناطق و مردمی که در آن زندگی می کنند، از سبک کباب هایی که در آنجا سرو می شود، جدایی ناپذیر است.
چندین تئوری در مورد چگونگی تبدیل گوشت بو داده به کباب پز گازی ارائه شده است. نوشته های توماس جفرسون و جورج واشنگتن شامل اشاراتی به کباب می شود.
این رویداد به وضوح مربوط به کباب پز ذغالی فن دار رایج در بریتانیای کبیر است. در حالی که کباب خوک ممکن است در نیوانگلند رایج بوده باشد، کباب در آنجا ریشه نگرفت. در عوض، در شرق ایالات متحده، کباب با ایالت هایی که در آن آفریقایی های برده شده بیشتر پخت و پز را انجام می دادند، مرتبط است.
بسیاری از این افراد از آفریقا از طریق جزایر کارائیب منتقل شدند، جایی که ممکن است برخی از تکنیک های باربیکیو بومیان آمریکایی را آموخته باشند.
مکزیکی-آمریکایی‌ها همچنان از تکنیک بارباکوآ که در نوشته‌های برناردینو دو ساهاگون توصیف شده است، استفاده می‌کنند.
- منابع:
- تبلیغات:
