بر روی چای سبز کیلویی مطالعات اپیدمیولوژیک و آزمایشهای انسانی نتوانستند اثر کاهش کلسترول سرم ناشی از مصرف چای سبز یا سیاه را نشان دهند (11). از 13 مطالعه اپیدمیولوژیک اخیراً منتشر شده در مورد این موضوع، تنها چهار مورد رابطه معکوس قابل توجهی را گزارش کردند (11، 19، 20، 21).
مکانیسم بالقوه دیگر ممکن است از طریق تأثیرات چای بر وزن و چربی بدن باشد. چنین اثراتی در بخش های بعدی توضیح داده خواهد شد.
مشاهدات اخیر مبنی بر اینکه تجویز داخل معده چای سیاه تجمع پلاکتی را مهار می کند و از ترومبوز عروق کرونر تجربی در سگ ها جلوگیری می کند و مصرف پلی فنول های چای سبز تجمع پلاکتی ناشی از ADP را کاهش می دهد مکانیسم احتمالی دیگری را برای پیشگیری از بیماری های قلبی عروقی ارائه می دهد (در 22 بررسی شده است).
عصاره چای سبز معادل 10 فنجان (2 لیتر) چای برای 4 هفته، با این حال، تأثیر قابل توجهی بر چندین شاخص مرتبط با بیماری های قلبی عروقی نداشت.
هم چای سیاه و هم چای سبز باعث افزایش شدیدتر (30 دقیقه پس از مصرف) فشار خون نسبت به کافئین به تنهایی می شوند. با این حال، مرف منظم چای فشار خون را تغییر نداد.
چای و سرطان
مطبوعات عمومی چای را به عنوان یک نوشیدنی پیشگیری کننده از سرطان معرفی می کنند، زیرا چنین فعالیتی در بسیاری از مدل های حیوانی نشان داده شده است. این مدلها شامل سرطانهای پوست، ریه، مری، معده، کبد، روده کوچک، لوزالمعده، کولون، مثانه، پروستات و غدد پستانی هستند.
محلول های چای معمولاً به عنوان تنها منبع مایع نوشیدنی به حیوانات داده می شود.
مطالعات گسترده بر روی تومور زایی پوست ناشی از نور UV و ناشی از مواد شیمیایی و همچنین تومورهای ریه ناشی از مواد شیمیایی و تولید شده خود به خود در موش نشان می دهد که چای فعالیت بازدارندگی گسترده ای در برابر تومورزایی دارد و زمانی که در مراحل شروع، ارتقا یا پیشرفت سرطان زایی تجویز شود، موثر است.
این نتیجه گیری ممکن است در مورد سایر مدل های حیوانی نیز صدق کند. نتایج متناقضی در مورد اثرات چای بر سرطان روده بزرگ گزارش شده است. هم بازداری و هم عدم بازداری گزارش شده است.
مهار تومور زایی غدد پستانی ناشی از مواد شیمیایی توسط چای سیاه در موش هایی که از رژیم غذایی AIN-76A تغذیه شده بودند مشاهده نشد، اما در موش هایی که از رژیم غذایی پرچرب تغذیه شده بودند مشاهده شد. نشان داده شده است که EGCG از رشد سلول های سرطانی سینه و پروستات انسان در موش های آتیمیک جلوگیری می کند.