سویا هزاران سال است که یک عنصر ضروری در غذاهای سنتی آسیایی بوده است. حدود صد سال پیش، سویا در کشورهای غربی نیز معرفی شد.
در اینجا دیگر از سویا فقط برای تولید روغن و لسیتین سویا استفاده نمی شود.
با افزایش علاقه به غذاهای سالم و بدون ظلم، مصرف محصولات سنتی سویا مانند توفو، تمپه و شیر سویا و همچنین جایگزین های دیگر برای شیر و فرآورده های گوشتی نیز در سال های اخیر افزایش یافته است.
مصرف سویا و سویا طلای سفید گنبد برای یک رژیم غذایی سالم وگان ضروری نیست، اما به هیچ وجه ناسالم نیست. هشدارها در مورد سویا به ندرت در برابر بررسی های علمی قرار می گیرند.
دانه های سویا به طیف وسیعی از محصولات مانند نوشیدنی های سویا تبدیل می شوند.
هنگام بحث در مورد سالم بودن سویا، تمرکز معمولاً روی یک ماده خاص است. سویا و محصولات ساخته شده از آن حاوی به اصطلاح ایزوفلاون هستند که به نام ایزوفلاونوئیدها نیز شناخته می شوند.
اینها به مواد گیاهی ثانویه، به طور دقیق تر به گروه فیتواستروژن ها تعلق دارند. آنها ساختار شیمیایی مشابهی با استروژن (هورمون جنسی زنانه) دارند و اثری تا حدی مشابه دارند.
با این حال، فیتواستروژن و استروژن از نظر ساختاری یکسان نیستند. این منجر به تفاوت در تأثیر بر بدن انسان می شود (اثر 0.1٪ گاهی اوقات فرض می شود).
یکی از دلایل این امر این است که بدن دارای دو گیرنده مختلف (نوعی گیرنده روی یا درون سلول) برای استروژن است. در حالی که استروژن هر دو را تحریک می کند، فیتواستروژن ها این کار را نمی کنند.
بر خلاف استروژن، ایزوفلاون های موجود در سویا هم اثر استروژنیک و هم ضد استروژنی دارند یا اصلاً اثری ندارند، بسته به بافت. هر دو می توانند تأثیر مثبتی بر سلامت ما داشته باشند.
حتی اگر سویا و فرآوردههای سویا بهویژه سرشار از ایزوفلاونها باشند (با تفاوتهای بزرگ)، به عنوان بخشی از یک رژیم غذایی متعادل، برای سلامتی مضر نیستند، بلکه باعث ارتقای سلامتی میشوند.